Op haar twaalfde werd Emma gediagnosticeerd met de dodelijke ziekte
anorexia nervosa. Dat wat begint met een drang naar controle, resulteert
in het verlies van controle. Op achttienjarige leeftijd is ze
uitbehandeld en heeft ze nog maar een wens: ze wil naar een kliniek in
Portugal, een laatste kans op overleven. Na zes jaar van gedwongen
opnamen, extreme eenzaamheid, gedwongen voeding en zware strijd vraagt
ze haar ouders het onmogelijke: om haar te laten gaan. Wonder boven
wonder krijgt ze in Portugal een enorme opleving. Ze krijgt hoop en legt
op camera de belangrijkste beslissing van haar leven vast: ze kiest
voor het leven. Maar het blijkt te laat: de schade aan haar lichaam is
zo enorm, dat deze het langzaamaan opgeeft. Uiteindelijk bezwijkt Emma
tijdens haar strijd. In de film komen Emma zelf, haar artsen,
behandelaars, ouders en vriendinnen aan het woord